மூணு சிம்மு, மூணு போன் என்று எத்தனை வைத்திருந்தாலும் வரும் போன்களில் எல்லாம் கேள்விகள் தான். ஆபீஸ் கேள்விகள் போக என்னாச்சு? இரண்டு வாரங்களாக பதிவே போடவில்லையே என்று எக்ஸ்ட்ரா கேள்விகள். வரும் மெயில்களிலும் அதே கேள்விகள் தான். துபாய் முதல் மஸ்கட், குவைத் என்று முளைத்திருக்கும் புதிய நண்பர்களிடமும் இருந்து மெயில். என்னப்பா இது. சும்மா சும்மா ப்ளாக்கை ஓப்பன் செய்து பார்த்துவிட்டு ஒண்ணுமில்லை என்று திரும்பிப் போக வேண்டியிருக்கிறதே என்று.
எல்லோருக்கும் ஸாரி. கொஞ்சம் பிஸியாகி விட்டேன். ஒரு நாளைக்கு ஒரு பதிவாவது போடுங்கள் என்று அட்வைஸூவார்கள் பிரபல பதிவர்கள். ஆனால் என்னவோ இப்போதெல்லாம் எழுத நேரம் இல்லாமல் போகிறது. தினசரி பஸ் பயணம் மட்டுமே சுமார் நான்கு மணி நேரமாவது ஆகிறது. வேலை, வேலை என்று ஊர், ஊராக சுத்துவதால் முதுகு வலிதான் மிச்சம். என் ஆர்.எம் (ரீஜனல் மேனேஜர்), பஸ்ஸூல போகும்போது டைம் வேஸ்ட் பண்ணாதீங்க கார்த்தி, அப்படியே லேப்டாப்பை ஓப்பன் பண்ணி நெட் கனெக்ட் பண்ணி மெயில் அனுப்புங்களேன் என்பார். அதற்காகவே எந்த பஸ்ஸாக இருந்தாலும் அதில் ஓடிப்போய் முன்ஸீட் பிடிப்பது வழக்கம்.
முன்ஸீட் என்றால் எக்ஸாக்டாக முன்ஸீட் அல்ல. தனியாக கண்டக்டருக்கு என்று ஒரு ஸீட் இருக்குமே, அதற்குப்பின்னால் உள்ள இரட்டை ஸீட்டில் முன்னால் இடிக்காத ஸீட். அதில் உட்கார்ந்து கொண்டால் லேப்டாப் உபயோகிக்கும் போது இடிக்காது. வேறு ஏதாவது ஸீட்டில் உட்கார்ந்தோமோ?? போச்சு.. ஸடன் பிரேக் போட்டால் லேப்டாப் ஸ்கிரீன் அரோகரா தான். அதனால் கண்டக்டர் ஸீட்டை விட்டுவிட்டு பின் ஸீட்டில் உட்கார்ந்து கொள்வேன்.
ஆரம்பத்தில் லேப்டாப்பை ஓப்பன் செய்து மெயில் பார்க்கவோ, பிரவுஸ் செய்யவோ கூச்சமாகத்தான் இருந்தது. என்னடா இது. ரொம்ப ஸீன் போடுகிறோமோ என்று. பின்னாளில் நானே எனக்குப் பல சமாதானங்களைச் சொல்லிக்கொண்டேன். அவன் அவன் பஸ்ஸில் தம் அடிக்கிறான், சைட் அடிக்கிறான், வாந்தி எடுக்கிறான், ஈவ் டீஸிங் செய்கிறான், நாம் என்ன மெயில் தானே பார்க்கிறோம் என்று. இப்போது இந்த ஐடியா ரொம்பவும் உபயோகமாக இருக்கிறது. ஒன்றிரண்டு ஆபீஸ் வேலைகளை அப்படியே முடித்து விடலாம் பாருங்கள்.
இனிமேல் அந்த ஃபார்முலாவையே ப்ளாக் எழுதவும் அப்ளை செய்து பார்க்கலாம் என்று இருக்கிறேன். டைமிங் பிரச்சினைக்கு அது மட்டும் காரணம் அல்ல.
போன வாரம் ஒரு மீட்டிங் நடத்த வேண்டியிருந்தது. டீம் மீட்டிங் ஒன்று வைக்கலாம் என்று திட்டம். என் டீமில் 23 பசங்கள் இருக்கிறார்கள். ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு இடத்தில், நான்கு மாவட்டங்களில். ஒன்றாக ஒரே ஆபீஸூக்குள் இருப்பவர்களை வேலை வாங்குவதே கஷ்டம்? இப்படி சிதறிக்கிடந்தால் எப்படி மேய்ப்பது என்று யோசித்துப்பாருங்கள்? ஒவ்வொருவருக்கும் போன் செய்தாலே ஒரு மணி நேரம் ஆகும்.
மாதம் ஒருமுறை வைக்க வேண்டிய மீட்டிங் அது. கிட்டத்தட்ட மூன்றரை மாதங்கள் ஆகி விட்டன. இன்னும் ஒரு மீட்டிங் கூட வைக்கவில்லை என்றால் போச்சு. பசங்கள் ஒருத்தருக்கொருத்தர் முகம் கூடப்பார்த்ததில்லை. தனித்தனித்தீவாகத் திரிகிறார்கள். ஆகவே ஒரு மீட்டிங், கெட் டுகெதர் போல வைத்து விட்டால் நன்றாக இருக்கும் என்று யோசனை.
அதைப்பற்றி (தொடரும்......)
-------
நண்பர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்துங்கள். தமிழிஷில் ஓட்டும் போடுங்கள். மறக்காமல்.
-------
பின்னூட்டத்தில் கருத்துக்கள் சொன்னால்தானே கட்டுரை எப்படி இருக்கிறதென்று எனக்குத் தெரியும்? பின்னூட்டம் போடுங்கள்..
-------